Η Ελάτη είναι ένα χωριό χτισμένο αμφιθεατρικά που απλώνεται στις νοτιοδυτικές πλαγιές του Κόζιακα σε υψόμετρο 900 μέτρων, στη σκιά του Κόκκινου Βράχου, ατενίζοντας τις κορυφές της Νότιας Πίνδου. Πρόκειται για το ορεινότερο χωριό της περιοχής με πληθυσμό που ανέρχεται στους 950 κατοίκους και απέχει μόλις 33χλμ από την πόλη των Τρικάλων, 49χλμ από την Καλαμπάκα και 14χλμ από την Πύλη. Τα πυκνά δάση ελάτης είναι το σήμα κατατεθέν της, το οποίο και δικαιολογεί την ονομασία της.
Ο επισκέπτης θα αντικρύσει πολλά παλιά πέτρινα χτίσματα, λιθόστρωτους δρόμους, μικρές πλατείες με μικρές βρυσούλες και παρτέρια που προσδίδουν αρχοντιά και γραφικότητα στο μέρος. Είναι ένα από τα δημοφιλέστερα ορεινά θέρετρα της Ελλάδας, που παρέχει μια πληθώρα από παραδοσιακούς ξενώνες, πολυτελή ξενοδοχεία, εστιατόρια με τοπική κουζίνα, ζεστά καφέ και μπαρ, αλλά και πολλά μικρά τουριστικά καταστήματα με ντόπια προϊόντα και αναμνηστικά. Επίσης, υπάρχει διαθέσιμο υποκατάστημα της Τράπεζας Θεσσαλίας, καθώς και βενζινάδικο που βρίσκεται 4 χιλιόμετρα πριν το χωριό, στο δρόμο για την Πύλη. Σε απόσταση μόλις 9 χλμ. βρίσκεται το Χιονοδρομικό Κέντρο Περτουλίου. Από την Ελάτη απέχει 15 χλμ. το χωριό Περτούλι και 19 χμλ. το Νεραϊδοχώρι.
Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται το Άλσος του Προφήτη Ηλία με το ομώνυμο πέτρινο εκκλησάκι, όπου συναντάμε μια σύγχρονη παιδική χαρά και αθλητικές εγκαταστάσεις. Είναι ένα ιδανικό περιβάλλον για χαλάρωμα με συντροφιά το κελάηδημα των πουλιών. Δίπλα σε μια γραφική πλατειούλα με πέτρινη βρύση και παραδοσιακούς φανοστάτες, λειτουργεί η παραδοσιακή αγορά με τα ξύλινα σπιτάκια των παραγωγών. Ψηλά, απέναντι από την κεντρική πλατεία, δεσπόζει ο ασβεστολιθικός Κόκκινος Βράχος, ανάμεσα στα έλατα, ο οποίος είναι προσβάσιμος, από βατό μονοπάτι, σε απόσταση 15 λεπτών χαρίζοντας στον επισκέπτη τη θέα του χωριού πανοραμικά. Εκεί υπάρχει οργανωμένο αναρριχητικό πεδίο με διαδρομές έως 60 μέτρα ανάπτυγμα. Τέλος, πάνω από το χωριό, ανάμεσα στις ορθοπλαγιές της ανατολικής πλευράς του Κόζιακα, η Αρκουδότρυπα ατενίζει την Ελάτη από υψόμετρο 1400 μέτρων. Σύμφωνα με την παράδοση ζούσε στη σπηλιά για πολλά χρόνια μια μεγάλη αρκούδα.
2. Περτούλι
Σε απόσταση 15 χιλιομέτρων από την Ελάτη και υψόμετρο 1.150μ. συναντούμε το Περτούλι. Πρόκειται για ένα από τα πιο παλαιά χωριά της Θεσσαλίας, το οποίο αποτελεί ιδανική αφετηρία εξορμήσεων και περιηγήσεων στις γύρω περιοχές. Είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στην πλαγιά βουνού με γραφικά πέτρινα σπίτια με κόκκινες ή πέτρινες στέγες. Το χωριό ξεχωρίζει για την υπέροχη φύση και το ελατοδάσος που το περιβάλλει, ένα μάλιστα από τα πιο όμορφα και καλοδιατηρημένα στην Ελλάδα, το οποίο διακόπτεται από ειδυλλιακά ξέφωτα, τα φημισμένα Περτουλιώτικα Λιβάδια.
Το δώρο του για τις επόμενες γενιές είναι τα γαλάζια νερά, οι υπέροχες ακρογιαλιές, τα έλατα και οι πολύχρωμες φιγούρες ανθρώπων που απολαμβάνουν με κάθε τρόπο το σαγηνευτικό τοπίο της ορεινής λίμνης. Υπάρχει η δυνατότητα να κάνει κάποιος βόλτα με ποδήλατο στη λίμνη ή γύρω από αυτήν, καγιάκ, σπορ βουνού με ιδιαίτερης σημασίας το σκι στο χιονοδρομικό κέντρο Καραμανώλη, ιππασία και 4Χ4. Γνήσιες τοπικές γεύσεις και ντόπια κρασιά, υπέροχοι πέτρινοι ξενώνες με θέα στη λίμνη, παλιές μονές, χωριά με ιστορία, καθιστούν τη λίμνη Πλαστήρα ως έναν προορισμό χειμερινό μεν, αλλά και όλων των εποχών.
Ο δρόμος περιμετρικά της λίμνης χαρίζει μαγευτικές εικόνες. Σε μία διαδρομή 70 μόλις χιλιομέτρων βρίσκονται τα Καλύβια Πεζούλας, σχεδόν στο κέντρο της λίμνης, καθώς και δυο από τα ομορφότερα χωριά, η Νεράιδα και η Φυλακτή. Λαξεμένη στον κάθετο βράχο βρίσκεται η Παναγία Πελεκητή, η οποία αποτελείται από δύο ναούς, της Αναλήψεως και της Παναγίας, κτισμένους το 1640. Η μονή Πέτρας είναι ακόμη παλαιότερη, του 1553, και το καθολικό της ακολουθεί τη σχεδιαστική τεχνική των μοναστηριών του Αγίου Όρους. Η μονή Γεννήσεως Θεοτόκου Κορώνας θυμίζει κάστρο και από ψηλά είναι αξιοθαύμαστη σε όλο της το μεγαλείο. Έχει τοιχογραφίες του 1587 και το καθολικό με το περίτεχνο ξύλινο τέμπλο χρονολογείται από τον 16ο αιώνα.
Ρομαντικά καταφύγια, αλλά και εγκαταστάσεις με πλήρεις παροχές για οικογένειες αποτελούν τα χωριά Καλύβια Πεζούλας, Καστανιά, Κρυονέρι, Λαμπερό, Μπελοκομίτη και κυρίως στο Νεοχώρι, καθώς υπάρχουν καλαίσθητοι πέτρινοι ξενώνες με όλες τις ανέσεις, τζάκια, θέα στη λίμνη, καφέ και εστιατόρια, για να απολαύσει κάποιος ψητά και μαγειρεμένα κρέατα, πέστροφα στη σχάρα, μαγειρευτά και κρασί Μεσενικόλα από το φημισμένο οινοποιείο της περιοχής. Επίσης, οι πέτρινες ταβέρνες στα Καλύβια Πεζούλας, στον Μπελοκομίτη, στο Νεοχώρι, στην περιοχή Τσαρδάκι, στη Φυλακτή φημίζονται για το καλό φαγητό και τη φιλόξενη ατμόσφαιρά τους.
4. Πήλιο
Από τη μία ο Παγασητικός κόλπος, από την άλλη το Αιγαίο. Στη μέση ένα μαγικό βουνό για να το ανακαλύψει κανείς, το Πήλιο. Η πρώτη εικόνα που αντικρίζει κανείς είναι οι πανέμορφες ηλιαχτίδες μέσα από τα πλατάνια, τις μηλιές, τις καστανιές, τις βελανιδιές, τις οξιές, τις γαρδένιες, τις ορτανσίες, τις καμέλιες. Σε αυτό το εύφορο χώμα της Θεσσαλίας, η φύση κάνει θαύματα. Το φθινόπωρο, πορτοκαλί και κόκκινα χρώματα μιας εξωπραγματικής παλέτας, απλώνονται γενναιόδωρα παντού. Τοπίο από μονοπάτια, παλιές εκκλησίες και παραλίες με καταπράσινα νερά. Από ψηλά, τα πηλιορείτικα χωριά σαν μπαλκόνια τις ατενίζουν. Ένα Σαββατοκύριακο δεν είναι αρκετό για να το χορτάσει κανείς, είναι όμως αρκετό, για να το αγαπήσει για πάντα. Το Πήλιο είναι γνωστό και ως το «σπίτι» των Κενταύρων κατά τη μυθολογία, όπου ζούσαν οι Κένταυροι και ο σοφός Χείρωνας, κοντά στον οποίο μαθήτευσαν ο Αχιλλέας και ο Ασκληπιός που διδάχθηκε την ιατρική καθιερώνοντας το φίδι ως σύμβολό της.
Ανεβαίνοντας από τον Βόλο προς το Πήλιο, θα συναντήσετε την Πορταριά και τη Μακρινίτσα, τα χωριά-πρωταγωνιστές της περιοχής. Γύρω σας, αρχοντικά, πέτρινες κρήνες και καλντερίμια, παραδοσιακοί πολυτελείς ξενώνες και πεντάστερα ξενοδοχεία, εκκλησίες, γεύσεις τοπικές με μυρωδιές. Σε αυτά τα χωριά-κοσμήματα πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής πρωταγωνιστεί η αγνότητα και η ποιότητα ζωής μιας περασμένης εποχής. Το συγκεκριμένο μέρος είναι μια πολύ καλή ευκαιρία και για σκι με θέα στο Αιγαίο, στο χιονοδρομικό κέντρο στη θέση Αγριόλευκες, στα 1.470 μ. με τέσσερεις πίστες για δεινούς σκιέρ και μία για αρχάριους, συνολικού μήκους 7 χλμ., ένα «ζεστό» καταφύγιο, καταστήματα, σχολή εκμάθησης σκι και, φυσικά, τη θέα.
Ένα άλλο πολύ φημισμένο χωριό στη σκιά ενός θεόρατου πλάτανου είναι η Τσαγκαράδα. Δροσιά, παρέα, μια ανάσα γεμάτη. Μία από τις τέσσερις συνοικίες της Τσαγκαράδας είναι η Αγία Παρασκευή, και οι υπόλοιπες είναι ο Άγιος Στέφανος, η Αγία Κυριακή και οι Ταξιάρχες, τις οποίες θα τις ανακαλύψετε από μονοπάτια, ανάμεσα σε καστανιές, πλατάνια, οπωροφόρα δέντρα, λουλούδια. Ένας άλλος γνωστός προορισμός είναι η Ζαγορά, το χωριό των μήλων, το ιστορικό, πλούσιο και μεγαλύτερο χωριό του Πηλίου. Εκεί παράγονται τα Μήλα Ζαγορίν, κάστανα και κεράσια. Όλα καρποφορούν στη Ζαγορά από τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν οι Ζαγοριανοί στράφηκαν στη γεωργία και κυρίως στα μήλα ιδρύοντας μάλιστα και τον Αγροτικό Συνεταιρισμό από το 1916.
Άλλα χωριά του Πηλίου που αξίζει κάποιος να επισκεφθεί και να απολαύσει στιγμές χαλάρωσης είναι το Πουρί, το Κεραμίδι, το Μούρεσι, ο Κισσός, οι Μηλιές, η Βιζίτσα, οι Πινακάτες, ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας, ο Άγιος Λαυρέντιος. Εξαιρετική αρχιτεκτονική, παραδοσιακοί ξενώνες, καφενεία, ταβέρνες και σκιερές πλατείες με παλιές εκκλησίες στις οποίες κρύβονται θαύματα. Ο ναός των Ταξιαρχών στις Μηλιές, ανακαινισμένος το 1764, φημίζεται για την καταπληκτική ακουστική του, που οφείλεται σε 48 αναποδογυρισμένα πιθάρια που κρύβονται στην οροφή και 5 υπόγεια πηγάδια που επικοινωνούν μεταξύ τους. Στον Κισσό βρίσκεται η Αγία Μαρίνα του 1650, με εκπληκτικές τοιχογραφίες του λαϊκού ζωγράφου Κωνσταντή Παγώνη του Χιοναδίτη, εμπνευσμένες από την Αποκάλυψη, την Παλαιά και Καινή Διαθήκη.
Κατηφορίζοντας από τις πλαγιές, μικρές και μεγάλες παραλίες, με λευκό βότσαλο ή άμμο και πεντακάθαρα, κρυστάλλινα νερά ξετυλίγονται. Το Χορευτό, ο Οβριός, ο Αϊ-Γιάννης, το Παπά Νερό, ο Μυλοπόταμος, η Φακίστρα και η Νταμούχαρη. Η παραλία της Νταμούχαρης, ζωντανή καρτ ποστάλ, είναι ένας τόπος γλυκός, μελαγχολικός και άγριος ταυτόχρονα, χωρισμένος από μια γλώσσα γης στα δυο: την Παλιά και τη Νέα Νταμούχαρη. Στο λιμανάκι γυρίστηκε η σκηνή του Dancing Queen στο μιούζικαλ Mamma Mia. Στο Νότιο Πήλιο, επίσης, από τη Μηλίνα μέχρι το Τρίκερι είναι ένας προορισμός για τους ντόπιους και για «ψαγμένους», εναλλακτικούς τουρίστες, όπου με σκάφος μπορούν να ανακαλύψουν τις κρυφές ομορφιές του Παγασητικού. Φρεσκότατο ψάρι, πεντανόστιμη ψαρόσουπα και θαλασσινά στις ταβέρνες των οικισμών συμπληρώνουν το σκηνικό.
Μια πολύ γνωστή δραστηριότητα στην περιοχή του Πηλίου είναι η βόλτα με το τρενάκι που έχει δρομολόγια κάθε Σάββατο ή Κυριακή μεσημέρι. Το ραντεβού δίνεται στις Μηλιές, στο σταθμό, για να έρθει ο Μουντζούρης. Οι σιδηροδρομικοί γυρίζουν χειροκίνητα τη μηχανή και το γραφικό τρενάκι του Πηλίου ξαναπαίρνει το δρόμο για Άνω Λεχώνια. Μια διαδρομή μαγευτική, που περνά ανάμεσα από δέντρα, δάση και πάνω από 12 γέφυρες. Από τις καλύτερες εμπειρίες που θα σας χαρίσει το Πήλιο. Επίσης, δύο πανέμορφα στενά φαράγγια σάς περιμένουν στην περιοχή της Τσαγκαράδα, αυτά της Φακίστρας και του Μυλοποτάμου, τα οποία καταλήγουν στις δυο εξίσου όμορφες, ομώνυμες παραλίες.
Από το Πήλιο δε μπορεί να φύγει κανείς χωρίς να γευτεί τα ντόπια γλυκά του κουταλιού και λουλούδια σε χρωματιστά βαζάκια. Σε όλο το Πήλιο οι γυναίκες φτιάχνουν γλυκά του κουταλιού σε δεκάδες, απίθανες γεύσεις. Στα ορεινά χωριά θα αγοράσετε και γλάστρες με ορτανσίες, καμέλιες και γαρδένιες. Πρέπει να γνωρίζει κανείς ότι το πηλιορείτικο χώμα είναι αυτό που κάνει τη διαφορά.
